هو الغفار...
مشکل اساسی این روزهای ما نبود عزم کافی و با همتی هست.اینکه دچار روزمرگی شدیم و خیلی حال و حوصله ی جهادی زندگی کردن و دویدن در مسیر حق رو نداریم.
البته عده ای هستند که صبح و شب نمیشناسند و دائم مشغول فعالیت برای رضای الهی و یاری جبهه ی حق هستند.
نمونه ی بارز این افراد در این دوره سردار حسین همدانیست که عمری جهادگونه زندگی کرد و در آخر به فیض عظیم شهادت نائل شد.
پ.ن: خدایا به حق شش ماهه ی کربلا به ما عزمی بده تا از یاری کنندگان دینت و از سربازان رکاب ولیت باشیم
هو الغفور...
امام حسین علیه السلام :
لایَحِلُّ لِعَینٍ مُؤمِنَةٍ تَرَى اللّه َ یُعصى فَتَطرِفَ حَتّى تَغَیِّرَهُ ؛
الأمالى ، طوسى ، ص 55 .
بر هیچ چشم مؤمنى روا نیست که ببیند خدا نافرمانى مى شود و چشم خود را فرو بندد ، مگر آن که آن وضع را تغییر دهد .
.
.
.
چقدر نافرمانی خدا رو میبینیم در اطرفمون و به دلیل کثرت یا به دلیل مبتلا بودن سر شدیم، بی حس شدیم، دچار روزمرگی شدیم نتیجه ای که از کلام گهربار حضرت میشه گرفت این هست که اگر قصد تغییر اوضاع جامعه رو نداشته باشیم یا از اون مهمتر قصد تغییر خودمون رو نداشته باشیم در زمره ی مومنین نیستیم.
خدایا به حق قاسم ابن الحسن و به حق این شب عزیز مارو نسبت به اوضاع جامعه ی مسلمین و نسبت به منکرات بی تفاوت نگردان...
بسم رب الحسین
امروز بیست و سومین سال دوران زندگی من هم سپری شد.بیست و سه سالی که اغلبش در غفلت و ندانستن گذشت.اما امسال یک تفاوتی برایم دارد این روز با سالهای گذشته و آن هم مصادف شدنش با ایام عزاداری مولای مظلومان عالم حضرت ابا عبدالله الحسین هست.امروز روز پنجم محرم هست و روز کودک کربلا حضرت عبدالله بن حسن علیه السلام . امشب روضه خوانان روضه ی گودال می خوانند روضه ی جان دادن کودکی در آغوش عمو آن هم چه عمویی که برایش پدری کرده و نگذاشته جای خالی امام مجتبی را لحظه ای احساس کند.بگذرم حالم خوب نیست بعد از مدتها به بهانه ی این روز به سرم زد چند خطی بنویسم.چه غمناک است که بهترین سالهای عمرم در حال گذر است و این قدر در غفلت و گناه عمرم را سپری کرده ام که مولایم را حتی در خواب هم ندیده ام.
خدایا به حق طفل یتیم امام مجتبی کمکم کن باقی عمرم را در مسیر اهل بیت حرکت کنم.
هو الرحیم...
به نام خالق زیبایی ها،به نام محمد مصطفی و به نام حیدر کرار،و یگانه بانوی جهان فاطمه ی زهرا
چند مدتی بود که به دلیل پدیده ی مبارک ازدواج آن چنان سرگرم و مشغول بودم که چندان فرصت رسیدگی به فضای مجازی از قبیل انواع مختلفش را پیدا نکردم .به دلیل حساس بودن برهه ی کنونی و اهمیت حضور در فضای مجازی تصمیم بر فعالیت مجدد در این عرصه البته به صورت موثر تر و بدون حواشی غیر ضرورش گرفتم. این وبلاگ که تازه تصمیم بر راه اندازیش گرفتم محلی برای ارائه ی نظرها،تحلیل ها و مطالبی خواهد بود که به نظرم ارزش انتشار در این محیط را خواهد داشت.
و من الله توفیق...
